Owoce pigwy pomimo, że wyglądają bardzo apetycznie i pięknie pachną, to trudno je jeść jak jabłka albo gruszki. Wymagają nieco więcej zabiegów gdyż trzeba je przetworzyć przed spożyciem. Warto jednak posadzić pigwę na działce czy w ogrodzie.
Pigwa pospolita, to drzewko pochodzące z Azji. Lubi stanowisko słoneczne i żyzną, wilgotną glebę o odczynie lekko zasadowym.
Z mrozoodpornością różnie bywa. Młode rośliny mogą mieć problem z przetrwaniem naszej zimy. A starsze, jeśli przemarzną, nie możemy liczyć na owoce. W zasadzie drzewko jest dekoracyjne od wiosny do późnej jesieni. Kwitnie w maju. Kwiaty są wyjątkowo duże, białe z różowym odcieniem.
Owoce pigwy są wielkości dorodnej gruszki. Przypominają ją kształtem i kolorem. Skórka pokryta jest kutnerem, czyli gęstym meszkiem chroniącym przed chłodem.
Na przetwory najlepiej zbierać owoce po pierwszych przymrozkach. Duża zawartość pektyn powoduje, że pigwa świetnie nadaje się na dżemy, galaretki, a także jako dodatek do przetworów z innych owoców, np. gruszek. Warto wzbogacać owocami pigwy ciasta z jabłkami. Plasterek pigwy można dodać do herbaty jak cytrynę (tym bardziej, że ma większą od cytrusów zawartość witaminy C)
Z opisaną powyżej pigwą pospolitą mylone są często pigwowce. A to zupełnie inne rośliny.
W naszym kraju spotkać można najczęściej: pigwowiec japoński, pigwowiec chiński oraz pośredni.
Pigwowiec japoński to niewysoki, kolczasty krzew pochodzący z Azji. W Polsce uprawiany od drugiej połowy XIX wieku. Kwitnie na przełomie kwietnia i maja. Kwiaty mają pomarańczowy kolor. W odróżnieniu od pigwy, pigwowiec ma mniejsze wymagania glebowe i jest bardziej odporny na mróz oraz suszę. Owoce niewielkie, kuliste, żółte, bardzo kwaśne. Nadają się do przetwarzania (jeśli mamy duuużo cukru)
Pigwowiec chiński, zwany również okazałym, to duży krzew. Dorasta nawet do 2,5m. W odróżnieniu od pigwowca japońskiego nie ma kolców. Owoce mają kolor zielony. Często z czerwonym rumieńcem. Ze względu na bardzo dekoracyjne kwiaty uprawiany jest bardziej jako krzew ozdobny niż owocowy. Wykazuje mniejszą mrozoodporność niż pigwowiec japoński, a płytki system korzeniowy wymaga większej wilgotności gleby.
Mieszańcem dwóch opisanych powyżej gatunków jest pigwowiec pośredni. Praktycznie najczęściej spotykany. Ze względu na zmienność czasem trudno go odróżnić od gatunków rodzicielskich.
* * *
Przepis na nalewkę - pigwówkę (sprawdzony)
500g owoców pigwy,
250g owoców pigwowca japońskiego,
250g miodu,
1l dobrej czystej wódki (najlepiej 45%),
kilka goździków,
kilka plasterków świeżego imbiru,
kawałek kory cynamonu.
Wszystkie owoce po umyciu kroimy na niewielkie kawałki, wrzucamy do słoja i zalewamy alkoholem.
Dodajemy miód i pozostałe składniki. Zamknięty słój odstawiamy w ciemne miejsce. Co jakiś czas potrząsamy aby rozpuścić miód. Po miesiącu płyn możemy zlać do butelek.
Miód, co prawda daje lepszy smak, ale powoduje zmętnienie dlatego nalewka wymaga filtrowania. Jeśli ktoś chce tego uniknąć, zamiast miodu może użyć cukru.
Nalewkę koniecznie należy przechowywać w ciemnym miejscu, bo pod wpływem światła traci piękny bursztynowy kolor.
